• Algemeen
• 6 maart 2018
• Door Redactie

Bertus en Diny Lindeboom nemen afscheid van De Wiekelaar Oudleusen

OUDLEUSEN - “De beste baan die mij ooit is overkomen,” zo omschrijft Bertus Lindeboom (66) zijn werk als beheerder van ontmoetingscentrum De Wiekelaar in Oudleusen. “Het paste gewoon bij mij en geen dag was hetzelfde.”

Lindeboom was nog particulier verkoper toen hij via via hoorde dat de toenmalige beheerder ermee zou stoppen. Beheerder zijn leek Bertus wel wat en het bestuur wilde wel met hem in zee en zo ondertekende hij de handgeschreven overeenkomst. Diny Lindeboom (64) is eigenlijk als vanzelf ook in het werk gerold. Naast hapjes maken, schoonmaken en bediening, zorgde ze altijd met veel plezier voor de aankleding en styling van het gebouw.

“De situatie was heel anders als nu, het was gewoon een verenigingsgebouw,” zegt Bertus. “’s Morgens was er gymnastiek en ’s middags haalden we de ringen en toestellen weg, hingen lampjes op en versierden de zaal voor een feest. Wel bewerkelijk allemaal, maar we wisten niet anders.” Ze gingen rond met mandjes met drankflessen, want er was geen tap, geen bar en slechts een klein keukentje met een koelkastje. De rekeningen bracht Lindeboom persoonlijk thuis bij de mensen en het personeel kreeg het verdiende geld in een envelopje mee. Door de jaren heen werd het allemaal veel professioneler, ze gingen in allerlei opzichten met de tijd mee.

“We hebben vele verbouwingen gehad,” zegt Diny, “en dus ook heel veel stof gehapt,” glimlacht ze. “Zelfs op dit moment wordt er nog verbouwd, de fysiotherapeut krijgt een eigen ruimte.” Zo werd De Wiekelaar steeds wat groter en kreeg meer voorzieningen én meer aanloop. Feesten, rouwdiensten, vergaderingen en toneeluitvoeringen en daarnaast een nauwe samenwerking met de naaste buren school en kerk.

Een goede samenwerking was er ook met zalencentrum Mansier en supermarkt Wennemars. Hun drie zonen wisten niet beter of papa en mama werkten in De Wiekelaar. Toen ze groter werden, hielpen ze ook wel op piekdagen. De Wiekelaar voelt voor Bertus en Diny als hun tweede huis, dagelijks kwamen ze er. “We kregen van alle voorzitters en besturen veel vrijheid om het op onze manier te doen. En er waren fijne teams met personeel, waarmee we erg gelachen hebben. En zonder de vrijwilligers en de mensen uit Oudleusen en omgeving die De Wiekelaar zo trouw waren, was het niet zo gelopen,” zeggen beiden.

Bertus en Diny hebben generaties op zien groeien. Veel vaste klanten kwamen en sommigen vierden jaarlijks hun verjaardag in De Wiekelaar. Na afloop zeiden ze dan: “Schrief mie maar vast weer op veur volg’nd joar.” Eén jarige vierde zijn feestje altijd in de tijd van de TT in Assen. De kleinkinderen kwamen dan na afloop van de TT snel douchen in De Wiekelaar en hup, door naar de verjaardag van opa.

“Al die jaren hebben we met veel plezier gewerkt,” zeggen beiden, “we zijn nooit met tegenzin naar De Wiekelaar gegaan. We zullen het zeker missen, maar het is ook mooi om nu tijd te krijgen voor andere dingen. En het is goed dat er nu verjonging komt in het beheer.”