• Algemeen
• 18 januari 2025
• Door Redactie

Dalfsenaren klinken op 2025 en leren over AI

DALFSEN - Inwoners klonken samen op 2025, donderdagavond tijdens de Nieuwjaarsreceptie van de gemeente in De Fabriek in Dalfsen. Theater De Stoomfabriek zat vol met inwoners en organisaties die actief zijn in de gemeente.

Waarnemend burgemeester Rikus Jager hield een toespraak, waarin hij onder andere zei dat Noaberschap een groot goed is, maar niet automatisch samen gaat met barmhartigheid. Als maatschappij zijn we minder tolerant geworden. “Ik merk regelmatig onbegrip en onwil om mensen uit het buitenland in deze gemeente voldoende bestaanszekerheid te geven.” Jager noemt het NIVEA, ‘Niet in voor en achtertuin’? Iedereen verdient een goede woonplek, ook zij. Samen kunnen we dat voor elkaar krijgen, moeten we dat voor elkaar krijgen.” De volledige toespraak van de burgemeester staat onder onderstaande foto's.

Artificiële Intelligentie

Daarna gaf Edward Niemeijer een kennissessie over Artificiële Intelligentie (AI). Hij wees op de gevolgen van AI voor mens, organisatie en maatschappij en hoe de mens zelf daarin het verschil kan maken. 

“Een buddy in je broekzak met een IQ van 155”

Edward Niemeijer uit Hengelo noemt zich ook wel ‘prakademicus’. Hij is CEO van het AI expertisecentrum en de lezing donderdag in Dalfsen is al zijn vierde die dag. “AI is gereedschap dat je in kunt zetten, je hoeft er niet bang voor te zijn.”
Niemeijer benadrukt dat AI nog maar twee jaar en één maand onder ons is. Hij vertelt wat AI is, laat tools zien en spreekt over de gevolgen van AI. “Artificiële Intelligentie (AI) is een vakgebied dat zich bezighoudt met het ontwikkelen van systemen die de menselijke intelligentie simuleren.”

Voorbeelden

Als voorbeelden laat Edward ChatGPT een liefdesbrief schrijven en toont hij hoe je foto’s en filmpjes maakt die mensen volledig rechtenvrij kunnen gebruiken. Voorlichting, ook in andere talen, is allemaal een fluitje van een cent. Voor monteurs kan het ook een uitkomst zijn: AI kent alle machines, hoe oud ze ook zijn en kent hun gebruiksaanwijzingen en al hun problemen. Ook voor het onderwijs ziet Edward grote kansen voor AI, nu al schrijven velen hun werkstukken met ChatGPT. Docenten moeten echter niet schriftelijk toetsen, maar mondeling, om te kijken of de leerling wel zelf begrijpt wat hij of zij heeft geschreven.

Filmpjes

Met 45 seconden beeld van iemand, kan ChatGPT al een volkomen geloofwaardig filmpje maken van die persoon. Zonder technische kennis, kan iemand met een creatieve geest er heel veel mee. Als je een goed idee hebt, kun je het zelf goed en goedkoop uitwerken. Hollywood is dan ook bang voor de nieuwe ontwikkelingen.

De invoer door de mens is wel heel belangrijk. “AI is de grootste autist die je hebt meegemaakt. Je moet dus heel goed omschrijven wat je wilt.” ChatGPT heeft nu een IQ van 155. “AI is een efficiency tool, wellicht helpt het ons om dus meer tijd te hebben en meer naar elkaar om te kijken,” zegt Niemeijer. In ieder geval gaat AI niet meer weg, dus is het goed om beleid te maken over de consequenties van AI. Hij voorspelt dat 90 procent van de banen ermee te maken krijgt. Het doet iets met de concurrentie-positie.

Foto's onder: de Nieuwjaarsreceptie. Klik op het pijltje > voor de volgende foto.

Klik op de afbeelding voor een vergroting.

Toespraak burgemeester Rikus Jager

“Goedenavond, fijn dat u allen gekomen bent op deze nieuwjaarsbijeenkomst om samen het nieuwe jaar op bijzondere wijze met mij in het mooie Dalfsen te vieren. Volgens de etiquette kan het na Driekoningen niet meer, maar ik doe het toch voor deze gelegenheid; ik wens u een succesvol en gezond 2025.

Noaberschap is een groot goed, maar gaat niet automatisch samen met barmhartigheid heb ik gemerkt. We zijn als maatschappij minder tolerant geworden, kunnen snel mensen de maat nemen, praten meer dan we luisteren. We zijn bereid mee te gaan met een aantal ontwikkelingen totdat het NIMBY-effect optreedt- het Not in My Backyard. Wat wil zeggen dat zolang het ons zelf niet treft, we er akkoord mee kunnen zijn, anders niet. Dat stelt ook ons als gemeente voor uitdagingen in de uitvoering van onze gemeentelijke taken.

Denk bijvoorbeeld aan de woningnood, de klimaatcrisis, tekorten in de zorg en die mensen die vanwege oorlog of andere ellende gevlucht zijn naar ons land. Ik verwonder me soms over het gemak waarmee mensen bijvoorbeeld protesteren dan wel bezwaar maken tegen de komst van een nieuwe woonwijk omdat zij dan hun vrije uitzicht verliezen. Begrijp me niet verkeerd, de mogelijkheid om bezwaar te kunnen maken is een groot goed waar ruimte voor moet zijn, maar kan processen ook ernstig vertragen.

Het lijkt soms dat we vergeten zijn hoe goed we het nu hebben en waar we zelf vandaan komen. Dat Nederland ook oorlog gekend heeft en de hulp die onze familie toen kreeg. En de jaren van voorspoed die we kennen. Dat in het voorbeeld van het huis met vrij uitzicht dit waarschijnlijk ook niet het eerste huis is van de bewoners. Onze kinderen willen ook straks op zichzelf kunnen wonen. De banen liggen nu voor velen voor het oprapen, zodat ze met goed fatsoen kunnen bedanken voor het werk waar ze geen zin in hebben.

Ik sprak laatst een ondernemer in onze gemeente. Die was zo blij met de Oekraïense vluchtelingen, die het werk goed en met plezier oppakken in zijn horecagelegenheid; werk dat anders niet gedaan kon worden. Werk wat nodig is om zijn zaak draaiende te houden, waar de gemeenschap van profiteert en vele gezellige avonden doorbrengt. En zo hebben we meer mensen die uit het buitenland komen hier in de gemeente aan het werk. Bijvoorbeeld in de zorg, wat we naarmate we ouder worden vaak steeds meer nodig hebben. Dat vinden we belangrijk, maar waarom merk ik dan regelmatig onbegrip en onwil om deze mensen in deze gemeente voldoende bestaanszekerheid te geven? Om onze ruimte te delen, om voldoende uit te zien naar elkaar? Iedereen verdient een goede woonplek, ook zij. Samen kunnen we dat voor elkaar krijgen, moeten we dat voor elkaar krijgen.

We zijn er als gemeente voor iedereen in deze gemeente, en nog meer voor de zwakkeren die onze hulp echt nodig hebben. Ik zag laatst een uitzending met straatarts Michelle Tongerloo die recent het boek ‘Komt een land bij de dokter’ schreef. Een bestseller. De schrijnende gevallen die op haar spreekuur komen zijn tekenend voor een land waarin bestaanszekerheid steeds minder vanzelfsprekend is. Een land waarin steeds meer mensen geen betaalbare woning meer vinden. Een land waar patiënten verdwalen in het winstmakende zorglandschap zonder passende zorg te krijgen. En arbeidsmigranten niet de hulp krijgen die nodig is en waar ze volgens de wet wel recht op hebben. Niet de meest opbeurende speech die ik geef, sorry mensen, maar wel de realiteit. Een positiever deel komt nog hoor ͧͨͩͪ.

En als u zich hier in de zaal niet aangesproken voelt door mijn verhaal, snap ik dat ook. Het is een realiteit die we vaak niet willen zien. Als we problemen bij de kern aanpakken, verandert de rest van de situatie snel mee. Klinkt heel simpel en vanzelfsprekend. Net als dakloosheid verdwijnt…door een dak. Toch lukt het onze overheid niet meer om bestaanszekerheid te garanderen want de verzorgingsstaat die er ooit was, die was niet meer nodig vond de politiek, toch?

Michelle biedt haar patiënten een medicijn dat iedereen thuis in zijn kast heeft staan, maar regelmatig vergeet in te zetten; geven waar behoefte aan is, in plaats van wat wordt voorgeschreven, of wat U ZELF denkt wat iemand nodig heeft. Dat het toch zo simpel kan zijn, bewijst een groeiende groep organisaties en burgerinitiatieven die ik toejuich.

Dakloosheid kun je het beste oplossen door het te voorkomen. Zo zijn er heel veel problemen die we samen kunnen voorkomen, zeker als we naast naoberschap ook barmhartigheid tonen.

We zijn een gemeente met prachtige kernen, en rijk; materieel en immaterieel. Vertrouwen, samen en nabij zijn kernwaarden die we belangrijk vinden. Laten we dat samen meer tonen, met daadkracht in plaats van woorden. Bijvoorbeeld door te kopen bij die ondernemer in het dorp, in plaats het online van ver te halen. Door uw buurman die dreigt te vereenzamen, uit te nodigen voor een ommetje langs de Vecht of kop koffie. Door samen aan goede voornemens te werken, zoals fitter worden of een pondje minder. Ik hoef dat niet allemaal voor u in te vullen, u snapt wat ik bedoel.

Kwetsbaarheid is, zoals Michelle zegt, geen individuele eigenschap, maar wordt vaak veroorzaakt door omstandigheden die je vaak zelf niet in de hand hebt. Sommige mensen hebben nu eenmaal meer pech dan anderen, dat begint al waar je geboren wordt. Kwetsbaarheid zit in iedereen. In jezelf, je kind, je partner, een ouder, vriendin, buurman, collega, de kassière van de supermarkt, de huisarts of wie ook maar in uw gedachten opkomt. Ook onze omgeving, onze natuur, planten en dieren zijn kwetsbaar. Samen zijn we zo sterk als onze zwakste schakel. Als gemeente stimuleren we, ondersteunen we waar mogelijk en nodigen we uit om met initiatieven te komen. U weet zelf vaak het beste waar behoefte aan is in de buurt, en waar de kern van het probleem zit. Als gemeente hebben we niet overal een oplossing voor, maar daag ons uit om samen verder te komen zou ik zeggen.

Straks gaat Edward Niemeijer u meenemen in zijn lezing over kunstmatige intelligentie – AI. Prachtig wat de technologie ons aan nieuwe kansen biedt maar ons ook voor uitdagingen zet. Maar zoals hij u ook ongetwijfeld zal gaan vertellen, is bij de inzet van AI de menselijke factor cruciaal voor wat de uitkomsten ervan zijn. We kunnen met AI en door gebruik te maken van robots slimmer gaan werken en sneller gaan werken. Maar laten we het vooral inzetten om problemen bij de kern aan te pakken en meer tijd te creëren voor het luisteren en omzien naar elkaar.

Zoals Toon Hermans in zijn mooie gedicht – Er moeten mensen zijn – onder meer zegt:

Er moeten mensen zijn,

die bellen blazen

en weten van geen tijd

die zich kinderlijk verbazen

over iets wat barst

van mooiigheid

Ze roepen van de daken

dat er liefde is

en wonder

als al die anderen schreeuwen:

alles heeft geen zin

dan blijven zij roepen:

neen, de wereld gaat niet onder

en zij zien in ieder einde

weer een nieuw begin

Er moeten mensen zijn

die ons verwarmen

en die in een wolkenloze hemel

toch in de wolken zijn

zo hoog

ze springen touwtje

langs de regenboog

als iemand heeft gezegd:

kom maar in mijn armen

Bij dat soort mensen wil ik horen

Die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen

ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan

Met deze gedachte wil ik graag met u proosten op het nieuwe jaar!